Langlauf- en wandelreis Toblach 2024
Als beginnend langlaufer ging ik mee met de reis naar Toblach in februari. Reisleider Jan Knijn vroeg mij hoe ik dat heb ervaren als beginner en nieuweling in de groep. Ook vroeg hij of ik een reisverslag wilde maken. Ik dacht dat doe ik, want het is mij heel goed bevallen en misschien trekt dat ook anderen over de streep om eens mee te gaan op deze prachtige reis.
Met een groep onbekenden op reis
Is dat niet eng om zomaar met een onbekende groep mee te gaan? Nou dat valt best mee. Natuurlijk is dat spannend, maar ik heb er goede ervaringen mee. Eerder ging ik al eens als eenling mee met een alpine-skireis van een andere skivereniging en een paar jaar geleden ook met een reis van skikring Alkmaar. Dat beviel zo goed dat ik nog een paar keer mee ben geweest. Je moet altijd even een drempel over, maar mijn ervaring is dat er in elke groep leuke mensen zitten, waar je het gezellig mee hebt. Eikels m/v zitten er soms ook bij, maar die zijn altijd ver in de minderheid en kan je gewoon ontlopen in een grote groep. Daar ga je dan gewoon niét bij aan tafel zitten of mee op pad. En ook op deze reis heb ik het weer erg naar mijn zin gehad en heb ik bij heel veel leuke, verschillende mensen aan tafel gezeten.
Fervent skiër switcht naar langlaufen
Na heel veel jaren alpineskiën was ik het skicircus met alle drukte, de ernstige ongelukken, het steeds maar harder gaan helemaal zat. In Canazei zag ik langlaufers het bos ingaan en besefte, ‘dat is wat ik wil: de natuur in, de winter ervaren, sportief bezig zijn’. Ik begreep wel dat ik mij goed moest voorbereiden voor ik met échte langlaufers mee op reis kon naar Toblach. Dus ik nam 6 lessen op de borstelbaan, keek instructie-filmpjes, werkte aan mijn conditie en ging voor ik meeging naar Toblach zes dagen op een langlaufreisje naar Oostenrijk. De beginselen had ik onder knie, de conditie was top, maar echt snelheid maken en gecontroleerd remmen dat kon ik nog niet zo goed.
Al doende leert men
Gelukkig trof ik fijne reisgenoten die het geen probleem vonden om af en toe even op me te wachten als ik met m’n tong op m’n knieën achter ze aankwam en die aan de kant sprongen als ik ongecontroleerd de helling af kwam. Door de goede tips ging het gaandeweg steeds beter en aan het eind van de week ging ik glimmend van trots elke uitdaging aan en hoefde ik niet meer eerder af te haken omdat ik stuk zat.
Dag 1 – Rondje nabij het hotel
Na een fijne busreis en een goede nachtrust (lang leve het slaappilletje) op pad met Jan en andere langlaufers om latten te huren. Gelijk maar even het gehuurde materiaal uitgeprobeerd en in m’n eentje een rondje om het Toblachmeer. Daarna naar het dorp gewandeld en de prachtige kerk bekeken.
Dag 2 – Fischleintal
Elke avond vertelt Jan de langlaufers wat voor mooie tocht hij heeft bedacht en hoe je er naar toe kunt reizen. Thea doet hetzelfde voor de wandelaars van de groep. Ieder is vrij om mee te gaan, of om een variant (korter, langer etc) ervan te doen. Altijd prima geregeld. Het openbaar vervoer is gratis voor hotelgasten en het reizen ging altijd prima.
Het sneeuwde de hele dag en alles zag er daardoor prachtig uit in het Fischleintal. Een bijzondere mooie ervaring.
Dag 3 – Dürrensee
Met de bus naar Lago di Landro (Dürrensee) en van daar een schitterende tocht door de bossen richting Cortina d’ Ampezzo. Lekker gegeten in restaurant Ospitale en vervolgens helemaal afgedaald naar Toblach. Het was heerlijk weer, maar voor iemand van mijn niveau wel heel erg pittig: 31 km maar liefst. Mijn benen vertelden mij ‘s nachts dat het verstandiger was geweest om het laatste deel met de bus te doen.
Dag 4 – Rienz, Niederdorf Säge, Untergasse
Jan had zijn schouder geblesseerd en sloeg een dagje over, maar met zijn goede reis-instructies hebben we een mooie tocht gemaakt naar Rienz en Niederdorf met een lunch buiten in zonnetje bij hotel Erika in Untergasse. Toch ook wel weer een zwaar dagje met 25 km en pittig klim- en daalwerk.
Jan liep mee met de wandelgroep . Hier was Rina behoorlijk gewond geraakt na een val vanaf een bruggetje. Dat liep niet goed af en met een flinke hoofdwond belandde zij in het ziekenhuis, waar een hoofdwond gehecht werd. Bepleisterd en bont en blauw schoof zij ’s avonds aan bij het diner. Zielig vond zichzelf niet en ze zat alweer vol grappen over het gebeuren en de knappe dokter die haar had onderzocht.
Dag 5 – Gsiesertal
Vandaag naar het Gsiesertal. Mijn langlaufmaatjes hadden mij mooi te pakken. Maar goed dat ik tevoren niet wist wat me te wachten stond! Eerst viel dat ook nog mee. Ruim 5 km op een hoogvlakte een beetje stijgen, een beetje dalen, met mooie strakke loipes, maar ton gingen we afdalen. Vertwijfeld zei ik nog: ‘Ik zie daar helemaal geen loipes’. ‘Komt goed Joke, het is een beetje stijgen, dalen, bochtjes, helemaal leuk….’. Het bleken zwarte afdalingen, met bochten, skatende tegenliggers, riviertje rechts. Met het zweet op mijn bovenlip en innerlijk jammerend kwam ik heelhuids aan bij Marjan, Nico, Jan, Petra en Gre die met een dikke grijns op me stonden te wachten: ‘we wisten dat je het kon’. Ze hadden natuurlijk gelijk: ik kón het! En als je niet tevoren weet hoe pittig het is, dan gaat het natuurlijk beter dan wanneer je er met knikkende knieën aan begint. Ook deze dag konden we weer lekker buiten in het zonnetje eten. De rest van de afdaling was prima te doen en eindigde in Welsberg.
Dag 6 -Oostenrijk
Vandaag gingen we de grens over naar Oost Tirol met een groepje van 9 personen. We waren vrij laat vertrokken en de lunch op het terras van het langlaufcentrum In Obertilliach duurde lang, dus s ochtends hebben we niet zoveel kilometers gemaakt. De groep splitste in de middag en een deel ging naar huis met de bus en trein. Marjan, Nico, Gre en ik dachten dat we alleen nog maar hoefden te dalen naar Rauchenbach, maar dat bleek niet zo te zijn. Dus we konden nog even flink aan de bak. Het wachten op de bus deden we in een nabijgelegen café met een welverdiend biertje.
Dag 7 – Antholzer See
Met de trein naar Olang en vandaar met de bus naar Antholz biathlon stadion. Daar een paar rondjes gedaan en vervolgens over het kilometerslange bevroren meer gelanglauft: heel bijzonder! Na koffie en gebak de rest van de loipes gedaan weer terug richting het stadion met heel veel bulten, maar daarna afgedaald richting het Antholz Mittetal. Dat was een barre tocht: hoe verder we kwamen en afdaalden hoe slechter en zachter de sneeuw, soms geen sneeuw meer en ijs: afzien dus.
Dag 8 – Fischleintal naar Toblach
Op deze laatste dag gingen we weer naar het Fischleintal. Daar een paar rondjes gedaan, geluncht en vervolgens helemaal terug naar Toblach. Tijdens deze tocht besefte ik hoeveel ik vooruit was gegaan deze week. Ik kon het tempo bijhouden, moest lachen toen ik zag waar ik vorige keer gevallen was, sprong gewoon de loipe uit als dat nodig was en afdalen en remmen was geen enkel probleem. Het was een heerlijke tocht met een flink tempo waar ik enorm van heb genoten. Fijn ook voor Gre, Nico en Speedy-Gonzales-Marjan dat ze niet meer op me hoefden te wachten.
De voorlaatste avond werden onze geweldige reisleiders Jan en Thea in het zonnetje gezet en werd het hotelpersoneel bedankt met een geldbedrag. Ik vond het een heel fijn hotel, met uitstekend eten. Ook voor mij als niet-vleeseter was er altijd veel keus. Dat is wel eens anders. De kamers waren prima en het personeel heel vriendelijk, attent en alert. Het enige minpuntje was de hoge temperatuur in het restaurant. Ik weet dat dat gebruikelijk is in wintersporthotels, maar hier was het echt te dol. Onaangenaam en verspilling van energie.
Wat een geweldig fijne reis was dit. Alles zo goed geregeld, een prachtig langlauf-walhalla, een zeer goed hotel en fijn gezelschap. Wat wil een mens nog meer? Volgend jaar ben ik er dan ook heel graag weer bij!
Joke