door Henk de Jong
Op zaterdagochtend vroeg vertrokken we vanaf Cees zijn huis naar Obergurgl. Het zou een lange reisdag worden want Obergurgl ligt zo’n beetje aan de Italiaanse grens.
En we moeten dat met eigen vervoermiddelen doen omdat de groep (nog?) niet groot genoeg is voor een (royal class) bus.
Sommige reizigers maken er daarom 2 reisdagen van.
Een overnachting in Zuid Duitsland is een leuke onderbreking.
Maar dat kan ook soms een probleem met zich mee brengen.
De rit liep voorspoedig. We zaten ’s middags al in de buurt van Ulm toen Ab ons belde. Hij had wat problemen met zijn auto en hij zou waarschijnlijk later aankomen dan de geplande 7 uur ’s avonds.
Wat was het geval?
Ze hadden in de buurt van Ulm overnacht en daarbij had hun auto bezoek gehad van een steenmarter die daar ’s nachts aan de bekabeling had zitten knagen.
Daardoor was de auto beroerd gaan lopen en de eerste “wegenwacht” had dat zo goed mogelijk gerepareerd. Dat bleek van korte duur en de 2e keer dat ze op een vrachtwagen naar een garage werden vervoerd, hadden ze de moed al opgegeven om nog met eigen auto naar Obergurgl te reizen.
Hoe kom je aan originele kabels?
Maar bij de 2e garage bleken echte inventieve volhouders aanwezig te zijn en die konden de auto weer vlekkeloos op de weg zetten.
Waardoor ze uiteindelijk, zij het met enige vertraging ’s avonds in Obergurgl aan kwamen.
We hebben even gegoogled naar de “steenmarter van Ab en Toos” en dan krijgen we een overvloed aan informatie (zie hieronder).
Zelfs in Groningen is het een plaag.
Maar het lief uitziende beestje is beschermd en er valt niet zo veel actie tegen te nemen.
De partij van de Dieren adviseert om de autobanden te overgieten met eigen urine (?!) (zie hieronder).
Dus als u ’s avonds mensen met een gieter ziet rond schuifelen: U bent gewaarschuwd.
Gelukkig ging de skivakantie verder op rolletjes. We hadden prachtig weer en de sneeuw was fantastisch. Ook de wachtrijen bleven beperkt tot hooguit een minuut. Sommige mensen genoten soms van een nog niet verdiende rust.
Anderen waren weer iets te fanatiek. Zo toonde Henk Tentij aan hoe je je kan crashen op de autobahn van de afdaling van de Wormer. En liet Toos zien hoe je een paal midden op de route doormidden breekt.
Een ervaren karatebeoefenaar zou er moeite mee hebben.
Gelukkig bleven deze escapades zonder ernstige gevolgen.
Zelf ging ik ook ten onder in mijn poging om net zo mooi door de sneeuwhopen te rijden als Carla en Ab, maar daar hield ik gelukkig geen blauwe plekken aan over.
Er was een ochtend met wat stevige bewolking en wat natte sneeuw. Daarom brachten we die ochtend een bezoek aan het auto- en motorenmuseum vlak bij Timmelsjoch.
Mocht u ooit in de buurt van deze bergpas komen? Breng dan een bezoek aan dit prachtige museum. Zelfs voor Groenlinks fans is dit uitermate interessant.
Al met al een geslaagde vakantie, die zeker voor herhaling vatbaar is.
De terugweg ging gelukkig redelijk op rolletjes.
Maar toen ik ’s avonds bij Cees weg reed, brandde het lampje dat een deur of Luik open stond. Opnieuw dicht slaan hielp niet. Onderweg constant gepiep. Ik dacht meteen aan de “steenmarter van Ab en Toos”.
Zou die ook in Schoorl hebben toegeslagen?
Thuis gekomen zag ik bij het licht dat het achterklep rubber aan de onderkant uit de sponning was geraakt(?!)
Na terug drukken in de sponning was het probleem gelukkig verholpen.
Geen steenmarter!!!